Uzanıyorum.
Öyle sessiz ki kendi nefesimi duyuyorum.
Tutuyorum.Yanında iri duran cüssem çarşafa sürtünüyor.
Devasa bir gürültü.Battaniyenin çarşaftaki yolculuğunu izlerken dudağımı ısırıyorum.
Ak boğumlu minik bacaklar, sanki cenneti tutan iki sevimli sütun.İçim ürperiyor.
Yolculuk bitiyor.Tuttuğum nefesi bir bırakıyorum, ezelden açık olan göğüs uçlarım ürperiyor.
Parmağımın ucu titriyor.Ağzı mememin şişkin ucunu yakalıyor.
Dünyam koynumda.Sabah olana, sonsuza dek.
Tül perdenin açıklığını kapatmayı unutuyorum.
Ay ışığı şahit.
#ozlemyucak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder